De mythe van de idyllische 'onbewoonde' eilandjes
Door: Karel Knip
De mannen van Rottum, zondag, Ned. 1, 19.11-20.00u
Jan Wolkers en Godfried Bomans zaten er, twintig jaar geleden, al veel minder eenzaam dan zij het in hun radioverslagen voor de VARA deden voorkomen en de KRO houdt de mythe van Rottumerplaat en Rottumeroog vanavond zorgvuldig in stand. Plaat en oog zijn "onbewoonde' eilanden, stukjes nauwelijks gerepte natuur onderwopen aan het oeroude spel van de elementen'. Dat wil de Nederlander graag horen en daarom houdt de KRO in zijn idyllische filmpje, vol tegenlicht, wuivend helmgras en in de zee zakkende zonnen de nadrukkelijke skyline van Borkum en de formidabele sluizen van Lauwersoog behoedzaam buiten beeld. Zelfs de schietoefeningen in de Lauwersmeer klinken nauwelijks als een bedreiging van de stilte.
In werkelijkheid liggen de bewoonde Rottumereilanden in vuil Rijnwater aan een drukbevaren route onder de rook van Nederlandse en Duitse industrie en staan zij bloot aan het geweld van een almaar groeiend leger watertoeristen waarvan velen de Natuurbeschermingswet (die de toegang verbiedt) aan hun laars lappen. De KRO wekt, wellicht op verzoek van de autoriteiten, de indruk dat zulke recreanten subiet een fikse "bon' krijgen, maar wie zou die bon moeten uitreiken?
Veertig jaar lang heeft een handjevol mensen van Rijkswaterstaat helm geplant, rijshout gepoot en puin gestort om te verhinderen dat Rottumerplaat en -oog in de Westereems zouden glijden. Toen Rijkswaterstaat onlangs besloot daarmee te stoppen dachten velen dat de eilanden nog hetzelfde jaar zouden verdwijnen. De storm-van-protest dreef de verantwoordelijke minister naar het noorden, die zag hoe mooi het er was en besloot het besluit ongedaan te maken. Nu wordt er weer helm en rijshout gepoot alsof er niets gebeurd is.
Bron:
NRC Handelsblad
4 september 1993