Verslag van een beoogde dag werken op Rottumerplaat

Door: Els Knol-Licht
Foto's:
Klik hier

Maandag 17 maart ging ik met de Stichting Vrienden van Rottumeroog en Rottumerplaat (SVRR) met nog vijf vrijwilligers een dag naar Rottumerplaat voor opruimwerkzaamheden. Althans dat was de bedoeling.'s Morgens om 8 uur vertrokken we vanuit de Eemshaven met een boot van Rijkswaterstaat, met aan boord behalve de vaste bemanning (schipper en machinist) ook twee RWS mensen die op het 'onbewoonde' eiland zouden achterblijven voor werkzaamheden. En er moesten twee Staatsboswachters van Plaat opgehaald worden die er het weekend waren geweest, voor observaties neem ik aan. Gelijktijdig voeren twee mensen van Min. LNV mee, waarvan een zoveeljaarlijkse bodemmonsters moest doen in die omgeving, de ander voer mee voor de collegiale contacten RWS-LNV op het wad, omdat het inspectievaartuig van LNV voor onderhoud uit de vaart was. Efficiënte logistieke planning dus, ware het niet dat de natuur roet in het eten gooide. De harde Noorwesterwind in combinatie met afgaand water zorgde ervoor dat we de onbetonde geul tussen Rottumerplaat en Rottumeroog in de woeste branding op het oog niet konden vinden. Ook niet met behulp van alle elektronische hulpmiddelen aan boord. Uitgerekend waren van die plek ook geen lodinggegevens beschikbaar,dus dwong goed zeemanschap de schipper achteruit terug te varen door de branding. De voor ons bedoelde reddingvesten van de SVRR die in het bijbootje op het achterdek lagen konden het geweld aan water niet aan en bliezen zich zelf op. De kist met lieslaarzen vulde zich eveneens met zeewater. De broodvoorraad in de koelbox die mee naar het eiland zou gaan voor de achterblijvers kon naderhand uitgewrongen worden. Kortom: een natte boel daar buiten. Binnen hielden niet alle magen het.

De volgende poging om Plaat te bereiken ging over het wad, dus terug naar de Eems, het Groninger wad op, waar een tijstop van circa 3 uur ons dwong tot onthaasten, het gezamenlijk invullen van kruiswoordpuzzels in oude kranten en staren over het wad waar Maartse buien overheen trokken. Er was geen hond te zien op het bijna droge wad, laat staan een zeehond. Uiteindelijk naderden we einde middag tegen zessen de basaltkeien dam op de zuidoostpunt van van Rottumerplaat, waar twee figuurtjes in de striemende ijskoude buiwind stonden te wachten om opgepikt te worden. Het hoge water zorgde ervoor dat we redelijk dichtbij konden komen met ms Regulus. De inmiddels van zeewater, zwemvesten en lieslaarzen ontdane bijboot moest er nog wel aan te pas komen om de mensen droog over te zetten.

Uiteindelijk konden we zelf na 13 uur onze voeten weer op vaste bodem zetten in de Eemshaven,de getroffenen door zeeziekte waren die ellende allang weer vergeten. We hebben de 'werk'dag mede 'overleefd' dankzij de StaatsBruineBonen soep die meekwam vanaf de Plaat, want met je eigen lunchpakketje red je het niet zo'n dag. De RWS-boot had geen noodrantsoen aan boord. Grapjes over kannibalisme kwamen al boven. Als we SBB mogen geloven valt er veel niet-gebieds-eigen aanspoelsels op te ruimen op de 'onbewoonde' eilanden. Waar binnenkort vogelwachters de broedvogels weer gaan 'bewaken'. Voor onszelf staat het wadvaarseizoen op springen, met onze zeeschouw ‘Weerlicht’. Zien wat we dan weer meemaken op het immer verrassende wad.