De Wadden, een nukkig en weergaloos fotomodel

Inleidende tekst in: Wadden in Beweging

Door: Rob de Wind

Als kind hebben mijn ouders mij laten kennismaken met de enorme schoonheid en waarde van ons waddengebied. Ze hebben mij ook meegegeven dat je natuur uitsluitend met respect mag benaderen. Dat betekent geen afval achter laten, geen bloemen vertrappen en/of vogels verstoren. Ik vind het nog steeds heel bijzonder deelgenoot te mogen zijn van haar intense schoonheid en onvoorstelbare krachten.

Mijn voorouders, van mijn vaders kant, waren afkomstig van Ameland en altijd werkzaam geweest in de scheep- en walvisvaart.

Eigenlijk is mijn fascinatie voor dit gebied er de oorzaak van dat ik ben gaan fotograferen en filmen. In het begin van de jaren zeventig werd ik geconfronteerd met de vondst van tientallen dode zeehonden en de vele bedreigingen toen van de Waddenzee en besloot dit vast te leggen. Ik wilde de gevolgen van onze welvaartsstaat ook aan de decissionmakers en mensen thuis laten zien. Sindsdien heb ik naast mijn commerciële opdrachten vele tv-documentaires en een fotoboek aan de Wadden gewijd.

Wat mij aanspreekt in de Wadden is haar eeuwige beweging. Het getij, de invloeden van weer en wind. Het gebied ziet er geen moment hetzelfde uit.

Spiegelglad water met een garnalenkotter, of de hoogwatertrek van vele tienduizenden vogels die het hogerop zoeken, of een noordwesterstorm die de pas aangelegde wilgenschermen wegslaat, de geulen die per tij veranderen en de mensen, gewend aan haar ritme, die er een boterham verdienen. Eén ding staat vast. Het registreren op film van dit unieke gebied vergt veel tijd en vooral geduld. En met wat voor doel je er ook heen gaat, de natuur is altijd anders dan je vooraf hebt bedacht. Het is een fotomodel met een eigen wil en dit karakter wenst zich niet te laten regisseren. Soms is ze erg ongeduldig en laat ze haar weergaloze schoonheid slechts even in een flits zien. Als je te laat bent en de opname mist. Ze weigert pertinent om deze pose nog eens over te doen.

Het waddengebied vergt niet alleen veel van mij als fotograaf / filmer. Het gebied geselt ook, niets ontziend, de opnameapparatuur die soms óf gezandstraald óf verrast wordt op een spontane zoutwater douche. Het is dan ook zaak constant alert te zijn en te weten dat je niet van film of objectief moet wisselen buiten in zo'n zandstorm. Toch hebben mijn uiterst degelijke Hasselbladcamera's, ondanks vaak sterk wisselende weersomstandigheden, mij nog nooit in de steek gelaten. Natuurlijk moet je je gereedschap koesteren en het na een dag arbeid schoon en zand- of zoutvrij maken. Zorgvuldig werken voorkomt narigheid zoals vlekken in beeld en kabels op je film. Belangrijk is ten alle tijde op je apparatuur te kunnen vertrouwen. Ook de stabiele Kodakfilms leverden, mede dankzij de kwaliteit van vaklaboratorium Capi Lux Vak, altijd het door mij gewenste prachtige natuurgetrouwe kleurenpallet. Filters gebruik ik nooit. Het licht op de foto's is precies zoals ik het met het oog waarnam. Alle opnamen werden analoog gemaakt en vervolgens ontwikkeld en gedigitaliseerd bij dit befaamde laboratorium te Amsterdam. Dit fotoboek werd vervaardigd door een uitgekiende combinatie van de aloude en degelijke filmtechniek met de modernste digitale mogelijkheden van nu.

Het was een feest om samen met vele enthousiastelingen dit prachtige boek te maken. 

De Kaap
Najaar 2004