Brieven aan Hermien

Rottumeroog, dinsdag 10 september 2002

Lieve Hermien,

Nou, dat was een vroegertje vanmorgen. 'k Heb me niet hoeven te haasten omdat ik mij goed had voorbereid. Douchen, scheren, pap eten en nog even het weerbericht van Piet Paulusma op Radio Noord beluisterd en toen weggereden. De temperatuur is vandaag 10 graden minder dan gisteren en we zullen buien krijgen. Om half acht ter plekke en gelijk kennis gemaakt met Joost Hak en zijn vrouw, die hem wegbrengt. Even later begroeten we Herman Hardonk uit Lisse en Gé Hoeksema uit Rottum (Gr.), die weggebracht wordt door haar man. Vervolgens arriveert Egbert Bakker, de kantonnier van Rijkswaterstaat die tevens deze week onze werkleider zal zijn. Bij de steiger ontmoeten we Jaap Nienhuis de PR medewerker van ons bestuur die ons uitgeleide zal doen en verder Trea van der Heide van RW en Rob van Stek, radioverslaggever van de Vara. Om acht uur vertrekken we met de "Capella" uit de Eemshaven. We maken kennis met schipper Henk Klompien en zijn medewerker. Aan boord is verder nog Gré DijkstraMeinema die ook al sinds jaar en dag, via aannemer Bremer betrokken is bij het onderhoud van het eiland. In de stromende regen stappen we in de laadbak van de shovel die Egbert inmiddels opgehaald heeft. Gré heeft de Landrover opgehaald. Daar stappen we snel in en rijden vervolgens in de richting van de wooncontainers. We beginnen vandaag met omkleden, bedden opmaken, koffiedrinken en het eten van boterhammen. Kok Herman heeft onmiddellijk zijn taak opgevat. Na de maaltijd gaan we het strand op met de landrover met aanhanger en grote oranje korven. Onvoorstelbaar veel plastic rommel, vooral oranje kleurige visnetten. Binnen de kortste keren hebben we de aanhanger vol. Om half vier is het theedrinken en rijden we terug. Daarna werken we nog tot half zes. Om zes uur is er de warme hap. Daarna brengen we de avond door met leuke gesprekken en moppen. Vooral Gré is hier heel goed in. Deze eerste dag was fantastisch. Tegen elf uur duiken we de koffer in.

Henk

Rottumeroog, woensdag 11 september 2002

Lieve Hermien,

Na een goede nacht gaat om half zeven de wekker af. Kok Herman blijkt al druk heen en weer te zijn. Om zeven uur zitten we aan de ontbijttafel. Na een uitgebreid ontbijt vertrekken we om kwart voor acht weer in de Landrover. De temperatuur is beter dan gisteren. We rijden weer naar het noordoostelijk deel van het eiland en beginnen daar te rapen waar we gisteren geëindigd zijn. Vervolgens vinden we inmiddels ook onze derde dode zeehond. Volgens Joost schijnt er een keer in een wetenschappelijk onderzoek aangetoond te 4n dat er op de Nederlandse Waddeneilanden steeds rechtse schoenen aanspoelen en langs de Engelse kust steeds de linkse. Inmiddels vinden wij onze derde rechtse schoen !. Later op de dag vinden wij drie linker rubberhandschoenen en één rechtse. Hoe zo ?, toeval Egbert komt met de shovel de zeehonden begraven. Een trieste bezigheid. Even later, na de koffiepauze als wij inmiddels de vierde dode zeehond hebben gevonden belt Bert Corté van Staatsbosbeheer dat er op Rottumerplaat tientallen dode zeehonden liggen. Ik voel me van binnen heel triest worden. Ook dit moet je zien als een natuurlijk gebeuren. Deze dag is verder wat nevelig geweest. Tegen vieren komen de contouren van Borkum. in zicht. Even later zien we een gigantisch autocontainerschip langs komen richting Emden. Vanmiddag hebben we nog weer een volle aanhanger met afval bijeen "gesprokkeld". Bij de wooncontainers met uitkijktoren worden de kunststofzaken, het KCA en het glas verdeeld over de verschillende afvalbakken. Na de maaltijd is iedereen een beetje zijn eigen gang gegaan. Bloedrood zakte de zon langzaam in de westelijke zeehorizon. Borkum lag in een vuurrode gloed. Op sloffen ben ik nog even naar het hoogste duin gewandeld. Nog steeds is dat het duin naast de voormalige "tuin van Tox". Daar begint nota bene een nieuwe populatie van jonge populieren. 'k Heb er echt een half uur zitten zwijmelen, genietend van een majestueus uitzicht. Het geluid van de branding en een enkele schreeuw van een meeuw verstoren allerminst de rust. Later nog in de avondschemering een lange strandwandeling gemaakt en vervolgens wandelde ik in het laatste daglicht terug naar het huis met een heerlijk gevoel in mijn lijf. Om half twaalf zijn we naar bed gegaan.

Henk

Rottumeroog, donderdag 12 september 2002.

Lieve Hermien,

Na een goede nachtrust wekt Joost ons door het licht aan te doen. Tijdens het ontbijt genieten we allemaal van een werkelijk fantastische zonsopgang. Egbert Bakker overlegt met Gré Dijkstra welk gebied vandaag afgezocht moet worden. We struinen het noordoostelijke strand verder af. Weer tot de koffie een rijke oogst. Soms vind je hele vreemde zaken zoals bijvoorbeeld stukjes vensterglas en gave rode bakstenen. Opeens vind ik een fors stukje barnsteen. Na een beetje spuug erop zie ik in het felle zonlicht een prachtig geaderd bruin en transparant stukje steen. Mooi om er een gaatje in te laten maken, een kettinkje erdoor en om je hals te hangen. Om half twaalf zakt de Landrover weg in het zand. Wat Gré ook probeert we zitten muurvast. Ze probeert via de marifoon Egbert op te roepen om te komen assisteren met de shovel. Dat lukt echter voor geen meter. Lopend ga ik naar de wooncontainers; circa 3 km. Puffend en bezweet bereik ik na 3 kwartier het thuisfront. De warme hap wordt door Herman op een laag pitje gezet. Vijf minuten later rijd ik met Egbert terug naar ons gestrande voertuig. Na wat foto's gemaakt te hebben rijden we vijftien minuten later al weer met beide voertuigen terug. Die middag smaakt de warme hap extra lekker. Vanmiddag hebben we de Vuurtorenduintjes bezocht. Het verbaast mij dat we zoveel honderden kilo's op de diverse stranden ophalen. Eigenlijk zijn vier dagen te weinig om het eiland goed schoon te krijgen. Die avond lanceert Gré tijdens de broodmaaltijd weer de 6ne mop na de andere. Ik verslik me soms in de boterham. Herman trakteert op warme worst en een kop soep. Over het eten hebben we deze dagen bepaald niet te klagen !. Vandaag was de mooiste dag van de week. We zijn allemaal wat rood verbrand. De avond hebben we verder doorgebracht met reisverhalen van Joost en Herman, onder andere over de Scandinavische landen, Spitsbergen, Groenland etc. In een paradijselijke sfeer zoeken we om kwart over twaalf onze bedden op.

Henk

Rottumeroog, vrijdag 13 september 2002

Lieve Hermien, Opnieuw, voor de derde en laatste keer het bekende ochtendritueel. Na het ontbijt worden de wooncontainers als het ware binnenste buiten gekeerd. Samen soppen, dweilen en vegen we de zaak schoon. Egbert en Gré stellen de bestellijsten voor de volgende week op en registreren de aantallen dode zeehonden en de soorten en hoeveelheden zwerfvuil. Op zich kan er zowel binnen als buiten nog heel veel goed werk door de vrijwilligers van de SVRR verricht worden, maar je weet hoe dat gaat, tijdgebrek !. Het op ludieke wijze beschilderen van de werken wooncontainer verdient zeker aanbeveling. Landschappelijk gezien zijn de containers eigenlijk ondingen. Om 12.00 uur rijden Egbert, Herman, Gré en ik op en in de shovel en met de bagage richting de "CapelIa". Een ritje van circa 15 minuten. Egbert heft ons met de laadbak tot verschansinghoogte en we laden de kisten en de bagage over. Egbert rijdt terug, sluit alles af en wandelt in een half uurtje met Gré terug naar de "CapelIa". Zij klimmen via de ladder aan boord. Als ik dit schrijf varen we onder ideale omstandigheden van ons geliefde eiland Rottumeroog weg. Links zien we de boulevard van Borkum en rechts varen we de Westereems binnen richting Eemshaven. Om plm. 15.00 uur meren we daar af. De hartelijke groeten van mijn medevrijwilligers en Egbert en Gré aan jou.

Henk

P.S. Op weg naar de "CapelIa" hebben we nog drie dode zeehonden zien liggen. Ook de volgende week zal Egbert nog begraafwerkzaamheden moeten verrichten. AI met al. was dit een fantastische werkervaring voor mij. Een perfecte week!.

De Kaap, winter 2002/2003

NB Het genoemde radioverslag is terug te inden bij VARA's Vroege Voegels (www.omroep.nl/vara/vroegevogels/. Klik daarna op 'audio'.)